1
گروه کامپیوتر، دانشکده مهندسی، دانشگاه یاسوج، شهر یاسوج، ایران
2
گروه کامپیوتر، دانشکده مهندسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
چکیده
شبکه‌های تحمل‌پذیر تاخیر خودرویی ( VDTNs) دسته‌ای از شبکه‌های خودرویی می‌باشند که در آن‌ها مسیر انتها به انتها میان مبداء و مقصد وجود ندارد. در این مقاله، یک روش جدید جلورانی گسترش‌پذیر میان لندمارکی به نام مسیریابی تحمل‌پذیر تاخیر خودرویی دو لایه‌ای (TLVDTR ) برای این شبکه‌ها معرفی می‌شود که به جای مسیریابی میان خودروها به مسیریابی میان لندمارک‌ها اقدام می‌کند. این روش، شبکه را به صورت یک مدل دو لایه در نظر می‌گیرد و در لایه بالا با استفاده از مرکزیت لبه‌ای، شبکه به ناحیه‌هایی تقسیم می‌شود که بر ناحیه‌های محیط شهری منطبق هستند و سپس در لایه پایین، در هر ناحیه تعدادی لندمارک تعریف می‌گردد. پس از آن، لندمارک‌های در محدوده هر ناحیه با استفاده از الگوریتم دیکسترا، جدول مسیریابی میان لندمارکی تشکیل می‌دهند و مسیر برای لندمارک‌های دور که در دیگر ناحیه‌ها هستند، با اعلان مسیر و یک الگوریتم بردار فاصله پیدا می‌شوند. این امر باعث کاهش هزینه یافتن مسیر می‌گردد. از طرف دیگر هر گره سابقه‌ای از حرکت‌های خود را نگهداری می‌کند، و از آن برای یافتن احتمال گذار میان لندمارک‌ها استفاده می‌کند. در نهایت با ترکیبی از جدول مسیریابی هر لندمارک و احتمال گذار خودروها در میان لندمارک‌ها، گره‌های رله مناسب برای حمل پیام به سمت لندمارک‌های مقصد انتخاب می‌گردند. نتایج ارزیابی‌های انجام گرفته و مقایسه روش پیشنهادی با روش‌های رقیب نشان از بهبود روش پیشنهادی از جنبه‌های نرخ دریافت (16%)، متوسط تاخیر (17%) و هزینه جلورانی (4%) است.
)